මගේ ලිවිල්ල

ලක්‍ෂ තුනක් කියවපු බ්ලොග් එකක් කියන සතුට ඒ කාලේ  නම් පට්ටයි. නමුත් අද ඒ තරම් දැනෙන්නේ නැත්තේ මිනිස්සු දැන් දැන් වැඩිය කයවන්නේ නැති නිසා. මීට අවුරුදු 10 කට කලින් පළවෙනි බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලිව්ව දවසේ ඉදන් අද වෙනකන් පෝස්ට් 350කට ආසන්න සංඛ්‍යාවක් ලියල තියෙනවා. ඒ කාලේ නම් බ්ලොග් එකක් කියන්නේ සම්පතක්. දැන් දැන් Youtube එක ඒ තැන අත්පත් කරගෙන. මිනිස්සු කියවනවට වඩා කරන දෙයක් බලන් ඉන්න ආසයි. අනික දැන් වීඩියෝ එකක් හදන්න ඉස්සර තරම් අමාරුවක් නෑ. අවශ්‍ය කරන බඩුත් අඩු ගානට ගන්න පුලුවන් නිසා.

මාව ලිවිල්ලට ඇදල ගත්තේ මගේ අයිය. (දැන් ඌ ලංකාවේ නෑ. :P) එයා නම් සම්මානලාභී බ්ලොග්කරුවෙක්. ශාකුන්තලගේ සටහන් පොත කියන නමින් තාක්‍ෂණික බ්ලොග් එකක් තමා ලියුවේ. මට මතක විදිහට 2009 හොඳම තාක්‍ෂණික බ්ලොග් අඩෙවිය සම්මානය ගත්ත. ගෙදර කතා කරන දේ සහ මගේ අත්දැකීම් ගැන කතා කරද්දී අයිය තමා කිව්වේ "ඔය කියන ටික බ්ලොග් එකක ලියනවකෝ" කියල. කොහොම හරි එයාගේ බල කිරීම ම කීප පාරක් කියද්දි මාත් පටන් ගත්ත ලියන්න. තියෙන ටෙම්ප්ලේට් එකකින් පටන් ගත්ත බ්ලොග් එක ක්‍රමාණුකූලව මම ම ඉගෙන ගෙන ටික ටික සංවර්ධනය කලා. 

බ්ලොග් එක නිසා ලැබුන ලස්සනම අත්දැකීමක් ලැබුනේ මට මතක විදිහට 2011 හෝ 2012 අවුරුද්දේ අම්පාරෙදි. ඒක වුනේ මෙහෙමයි. 

Macro පින්තූර ගද්දි ආලෝකය එක්ක සෙල්ලම්

ගොඩක් වෙලාවල් වලදී මම Macro පින්තූර ගන්නේ ඡායාරූපයේ ඉන්න වස්තුව පැහැදිලිව පේන විදිහට. ඒකක මම ආස විදිහ. නමුත් ආලෝකය හැසිරවීම මත ඒක කලාත්මක ඡායාරූපයක් බවට පත් කරන්නත් පුලුවන්. 

අද මම කියන්න හදන්නේ පුංචි ආලෝක වෙනසකින් කරන්න පුලුවන් දෙයක් ගැන. අවාසනාවක මහත මම පින්තූර ගන්න හැටි පින්තූර ගන්න කවුරුත් නැති නිසා මම කල විදිහ පෙන්වන්න පින්තූර නැහැ. නමුත් ඒ ඒ පින්තූර වල කැමරාව සහ උපකරණ තියපු විදිහ ගැන මම පුංචි රෑප සටහන් ටිකක් එක්ක ලියන්නම්.

අද මම විෂය විදිහට පින්තූර ගන්නේ සමනලයෙකුගේ. සාමාන්‍යයෙන් සමනලුන් දිවා කාලයේ දී තමයි ක්‍රියාශීලී වෙන්නේ. ඒ නිසා සවස් කාලයක, රාත්‍රියක හෝ ඉර නැගෙන්නට පෙර උදෑසනක් කියනනෙ මේ වගේ සමනලයෙක් වගේ සතෙක් එක්ක ආලේඛ්‍ය ඡායාරූප ටිකක් ගන්න හොදම වේලාවන් ටිකක්. 

මේ පින්තූර වලට මම භාවිතා කලේ මම ම හදපු Light Diffuser එකක්.. ඒ වගේ එකක්ට අදහසක් ගන්න මේ පහල තියෙන සබැදියේ මම ලියපු ලිපිය කියවන්න.

http://sulakkhana.blogspot.com/2016/09/blog-post_21.html

හරි, මුලින්ම කියන්න ඕනි මේ තියෙන පින්තූර එකක්වත් සංස්කරණය කරල නැහැ. කරල තියෙන එකම දේ දියසළකුණු යෙදීම, RAW පින්තූර JPEG බවට පත් කිරීම සහ Image Resize කියරීම පමණයි. පින්තූර වල Subject හැටියට දාල තියෙන්නේ සමනලයා සහ මල්පොකුර. මේ පින්තූර ගන්න භාවිතා කරල තියෙන්නේ Nikon D90, Nikkor 105mm 2.8 Micro, Godox 560II Speed light and Tripo TR950 Speed light එකයි.

මගේ ගමන් බිමන් එකසිය දහසයවන කොටස - වලපනේ

ආයුබෝවන් හැමෝටම.. කාලෙකට පස්සේ ලිපියක් ලියන්න වගේම ගමනක් යන්න ලැබුනේ කොරෝනා නිසා ඇතිවුන බලපෑම නිසා. නමුත් දැන් දැන් ටිකෙන් ටික කොරෝනා බලපෑම අඩුවෙන නිසාත් අපිටත් ගෙවල් වල ඉඳල ඇතිවුන නිසාත් ආයෙමත් ඇවිදින්න හිතාගත්තා. මේ ඒ විදිහට පටන් ගත්ත ගමනක් ගැන විස්තරයක්.

කාලයක් තිස්සේ සැළසුම් කල කිසිම ගමනක් යන්න වෙන්නේ නෑ කියන එක නම් සහතික ඇත්ත. අපි හැමදාම සැලසුම් කල ගමන් අභාවයට ගියේ ඒ සිතිවිල්ල එක්කමයි. කාලෙක ඉඳන් එකට එකතුවෙලා ගමන් බිමන් ගිය මගේ ගමන් සගයන් අවසානයේදී “උඹ අපිව එක්කන් යනවද නැද්ද?” කියල අහන තරමට ආව. ඉතින් අපේ මිතුරෙක් කලින් රාජකාරි කල වලපනේ පැත්තෙ ඇවිදින්න තීරණය කලේ රටේ තියෙන වසංගතය ටිකක් අඩු ගම්බද නිදහසේ ඉන්න පුලුවන් පළාතක් වුන නිසයි. සතියක් වගේ ඇතුලත සැලසුම් කල ගමන සඳහා කට්ටියම එකතු වෙන්න තීරණය කලේ මහනුවර නගරයට. 

ගමන යොදාගෙන තිබුණේ පෙබරවාරි මාසේ අන්තිම සතියේ දින තුනක නිවාඩුවට. සිකුරාදා උදේ 9.00 වෙද්දී මහනුවරට එකතුවුන වැඩිහිටියෝ 7 දෙනෙක් සහ මගේ මිතුරෙකුගේ පුංචි එකත් හිටියා.  මහනුවර ඉඳන් රන්දෙණිගල මාර්ගයේ ඇවිත් කන්දේ හන්දියෙන් හරවල හඟුරන්කෙත රිකිල්ලගස්කඩ හරහා පදියපලැල්ලට ආව. පදියපැලැල්ලේ බස්නැවතුම ලඟින් දවල් කෑම පැකට් කරල ගත්තේ කාලය ඉතිරි කරන්න සහ අපි මන්දාරම්නුවර කොළපතන ඇල්ල බලල එතැන ඉඳන් කමු කියන තීරණයක් තිබුන නිසා. පදියපැලැල්ලෙන් එලමලේ හන්දියෙන් හැරිල කිලෝමීටර 11 ආවමමන්දාරම්නුවර. මන්දාරම්නුවරටබස්රථයේයනඅතරෙදෙපස ඇති සුන්දරත්වය විඳිනනත් අමතක කලේ නැහැ. මාර්ගය දෙපස හෙල්මලු ක්‍රමයෙන් වගාකරන කුඹුරු සකස් කරල තිබුනා. දිනකීපයක්ඇතුලතවගාකරන ස්වභාවයකින් තිබුණු කුඹුරු සහ මේ වන විටත් වගාවන් ආරම්භ කරපු කුඹුරු ඒ අතර තිබුනා.